Rozdanie: do zgarnięcia egzemplarze książki "Księżniczka popiołu"

Wraz z wydawnictwem Zysk i S-ka mam dla Was 3 egzemplarze książki „Księżniczka popiołu” Laury Sebastian.

Oto, co trzeba zrobić, aby zdobyć jeden z nich:

1. Polubić fanpage bloga „Projekt: książki” na Facebooku: LINK >>

2. Skomentować post z recenzją książki: LINK >>

Wśród osób, które wykonają te dwa proste kroki do 31 października do północy, wybiorę trzy, których komentarze będą najciekawsze [tak, wybór jest bardzo subiektywny :-) ].

Czytaj więcej »

6 ciekawych okołoliterackich materiałów z sieci, czyli Booknet (74)

1. Grażyna Jagielska: "Poświęcenie nie działa w małżeństwie. Budzi uczucie nie tyle wdzięczności, ile niechęci"

"Trudno żyć z kimś, kto się nieustannie poświęca, ponieważ dając, jednocześnie wiele wymaga od osoby, która to poświęcenie przyjmuje. Nie zawsze możemy oddawać to, co dostajemy, nie zawsze potrafimy. W małżeństwie poświęcenie ma krótkie nogi". Rozmowa z Grażyną Jagielską, pisarką, żoną korespondenta wojennego Wojciecha Jagielskiego.

Czytaj dalej >>

2. Sprawdzono, którzy klasyczni autorzy są najpopularniejsi na Instagramie

Choć Instagram kojarzy się głównie ze zdjęciami, to literatura również ma się tam dobrze. Brytyjska firma McGowan Transcriptions zebrała dane na temat klasycznych pisarzy, dzięki czemu wiemy, którzy z nich cieszą się na tym serwisie największą popularnością.

Czytaj dalej >>

3. Dziewczynki i młode kobiety ciągle obrywają najmocniej

To kobiety wciąż słyszą bardzo wyraźny i głośny komunikat, w którym ich wartość wyznaczana jest według wagi ciała i wyglądu. To oczywiście nie wywoła zaburzeń odżywiania, na nie składa się o wiele więcej problemów – ale z pewnością nie pomaga tym, którzy się z nimi zmagają. Z Katie Green, autorką komiksu „Lżejsza od swojego cienia” opowiadającego o zmaganiach z anoreksją, rozmawia Olga Wróbel.

Czytaj dalej >> 

4. W poszukiwaniu sensu wojny. Wywiad z Damianem Nenowem, reżyserem filmu „Jeszcze dzień życia”

Czy próbując zrozumieć wojnę, zmieniamy samych siebie? Jaki demon kierował Ryszardem Kapuścińskim wyruszającym do ogarniętej konfliktem Angoli? O projekcie „Jeszcze dzień życia”, pokazywanym na tegorocznych festiwalach w Cannes i Gdyni, z Damianem Nenowem rozmawia Dawid Dróżdż.

Czytaj dalej >> 

5. "Nie ma". Mariusz Szczygieł o nowej książce

Jak zdefiniować ten stan, który nazywamy "nie ma"? Jako brak, smutek, pustkę? Czy "nie ma" może być wyzwalające, pomocne, czy może uleczyć?

Posłuchaj >> 

6. Fragment powieści Wiesława Myśliwskiego

Przeczytaj >> 

*****************

Przez cały tydzień śledzę około literackie wydarzenia. Przeglądam prasę i internet. Wyszukuję ciekawe informacje, inspirujące filmiki i ważne rozmowy. Część na bieżąco publikuję je na facebookowym fanpage’u. W piątek, zebrane i uzupełnione o dodatkowe materiały, lądują w postaci „Booknetu” na blogu.

Chcesz być na bieżąco? Polub bloga na Facebooku!

Zdjęcie: Unsplash

Czytaj więcej »

Matronat: Księżniczka popiołu

Księżniczka popiołu, Theodosia, Thora, Królowa… Wiele jest imion i tytułów, które nosi tytułowa bohaterka książki Laury Sebastian. Wiele ma też obliczy. Przy pierwszym spotkaniu wydaje się być po prostu ofiarą. Po tym, jak jej kraj został najechany, a matka zamordowana, Theo staje się trofeum okrutnego Kaisera. Przez dziesięć lat znosi nie tylko rozmaite upokorzenia, ale też bolesne chłosty. Żeby przetrwać, zamyka się w sobie, gra. Nie jest to jednak opowieść o świętej. Theo także ma krew na rękach…

Świat nie jest czarno-biały, a najważniejsze z wyborów, które musimy dokonać, rzadko są oczywiste. Dlatego życie nie jest proste. Niemal każdy dobry człowiek zrobił w nim coś złego. A zły dobrego. Nasz przeciwnik niemal nigdy nie jest wyłącznie zły. Czasem jego głównym przewinieniem jest to, że został wychowany przez człowieka z przeciwnej strony barykady. Autorka „Księżniczki popiołu” postanowiła od wszystkich tych zawiłości nie uciekać. Laura Sebastian nie serwuje nam uładzonej i przewidywalnej historyjki ani takiej bohaterki. A wszystkie szarości są moim zdaniem największym atutem jej powieści.

Theodosia urodziła się jako córka królowej, którą poddani darzyli szacunkiem i miłością. Miała to szczęście, że pierwszych sześć lat swojego życia spędziła u boku dobrej i łagodnej kobiety, w szczęściu i dostatku. Niestety, w sposób nagły i brutalny to wszystko straciła. Minęło dziesięć lat i kim się stała? Dziewczyną, która przede wszystkim chce przeżyć? Która chce odzyskać swoje królestwo czy też na rozkaz najeźdźcy jest w stanie zabić nawet własnego ojca? Jest kimś, kto słucha głosu serca czy rozsądku? Jest dobra i szczera czy kłamie jak z nut i manipuluje? Jest odważna czy przerażona? Silna czy krucha? A może to wszystko naraz?

Dziesięć lat później Theo nie jest, ale staje się. Po najtragiczniejszych wydarzeniach zaczyna powoli odzyskiwać siebie. Choć do samego końca targają nią sprzeczne emocje, coraz wyraźniej zaczyna słyszeć swój własny głos.

Do ostatniej sceny, w której mogłam oglądać Theo, nie zgadzałam się z całym mnóstwem decyzji, które podejmowała. Też tych drobnych. Na przykład o kłamstwach, które przychodziły jej z coraz większą łatwością. Jej fałszywość z jednej strony mnie od niej odrzucała, ale z drugiej, jako wynik zagubienia, przybliżała. To, co w niej najbardziej polubiłam, to właśnie jej ludzkość. Theo nie jest księżniczką z bajki. Nie jest idealna. Żaden z bohaterów taki nie jest. Każdy ma własne cele, dla osiągnięcia których zrobi wszystko. Kłamstwa i manipulacje to pestka. Ale dla większości także zabójstwo nie jest niczym wielkim.

Zabójcą, „wrogiem” i synem oprawcy jest mój ulubiony bohater – Soren. Zły i dobry jednocześnie. Chyba najprawdziwszy ze wszystkich, dlatego nie mogłabym o nim wspomnieć. On też, tak jak Theo, doznaje czegoś w rodzaju przebudzenia. Ale nie do roli – do siebie.

Najsłabsza strona książki? Jako propagatorka pokojowych rozwiązań miałam nieco dość ciągłego rozlewu krwi. Zbyt częstego wracania do zabójstw z dalszej i bliższej przeszłości. Tych, które się widziało, ale też tych, które się wykonało. Przypominania o zabójstwach, które dopiero się planuje. Być może mogłabym przymknąć na to oko, gdyby całość była bardziej rewolucyjna lub feministyczna. Ale nie była.

„Księżniczka popiołu” Laura Sebastian, Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2018

Czytaj więcej »

Ekranizacje książek i inne filmy z motywem literackim - 6 propozycji na jesień

Fot. Myke Simon / Unsplash

Co prawda liście już opadają, ale związek literatury z kinem zdaje się kwitnąć. Na srebrnych ekranach prawdziwy urodzaj. Ekranizacje książek, ale też filmy jedynie książkami inspirowane, historie pisarek i reporterów, obrazy z motywem literackim w tle. Jest w czym wybierać. Ja wybrałam 6 tytułów.

1. "Żona", w kinach od 7 września

Ekranizacja powieści Meg Wolitzer pod tym samym tytułem, w której tytułową żonę gra Glenn Close. Jej męża Jonathan Pryce. W filmie widzimy parę w 1993 roku, kiedy Joe dowiaduje się, że otrzyma literacką Nagrodą Nobla. Możemy oglądać ich także trzydzieści lat wcześniej.

2. "Letnia szkoła życia", w kinach od 7 września

Tu literatura jest jedynie tłem. Do miasteczka La Ciotat, położonego między Marsylią a Tulonem, przyjeżdża pisarka z Paryża i organizuje warsztaty pisarskie dla młodzieży. Uczestnicy decydują się pisać kryminał. Pojawiają się pierwsze konflikty i pierwsze oskarżenia o rasizm i ksenofobię. Między pisarką a ich głównym adresatem - chłopakiem zafascynowanym ideologią skrajnej prawicy, rodzi się relacja.

3. "Młodość Astrid", w kinach od 5 października

Film pokazujący młode lata Astrid Lindgren, od momentu podjęcia przez nią pracy w lokalnej gazecie. To historia niezależnej kobiety, która pragnie życia wedle swoich własnych zasad. Kobiety odważnej i zdeterminowanej.

4. "Zwyczajna przysługa", w kinach od 19 października

Ekranizacja książki Darcey Bell, której bohaterkami są najlepsze przyjaciółki Stephanie i Emily. Kiedy jedna z nich znika, druga rozpoczyna prywatne śledztwo.

5. „53 wojny”, w kinach od 19 października

Film inspirowany książką Grażyny Jagielskiej „Miłość z kamienia”. Jego bohaterami jest małżeństwo - Anka i Witek. On jest korespondentem wojennym, na którego ona nieustannie czeka. A czekając boi się. Wciąż myśli o najgorszym.

6. „Jeszcze jeden dzień z życia”, w kinach od 2 listopada

Film dokumentalny oparty na książce Ryszarda Kapuścińskiego pod tym samym tytułem. To historia reportera przebywającego w ogarniętej wojną Angoli w 1975 roku. Animacja z fragmentami zdjęć dokumentalnych.

Czytaj więcej »

Psychologia: Najważniejszy związek, czyli mądra miłość do siebie

Po poradniki i książki psychologiczne nie sięgam zbyt często, ale od czasu do czasu zdarza mi się. Zwłaszcza po takie, które mają uczyć samoakceptacji i łagodności – dla siebie i innych. Cenię te, które rozjaśniają mi moje własne stany i emocje. Nie cierpię za to poradników, które pod przykrywką psychologicznych, serwują pouczenia np. o tym, jak należy i jak nie należy się ubierać. Do tych ostatnich należy, niestety, książka Iwony Majewskiej-Opiełki.

„Najważniejszy związek, czyli mądra miłość do siebie” to moje dotychczasowe największe czytelnicze rozczarowanie roku.

Sięgnęłam po nią, bo urzekł mnie już sam tytuł. Gdy ją po raz pierwszy otworzyłam, przeczytałam cytat z Rodericka Thorpa: „Musimy się nauczyć bycia swoim najlepszym przyjacielem, ponieważ zbyt łatwo wpadamy w pułapkę bycia swoim najgorszym wrogiem”. A ja bywam swoim wrogiem. Z opisu zamieszczonego z tyłu książki dowiedziałam się, że dla autorki miłość do siebie również nie od zawsze była czymś oczywistym. Że do momentu, w którym pokochała siebie, musiała przejść niełatwą drogę. A teraz pragnie podzielić się swoim doświadczeniem i pomóc nam zbudować zdrowy związek z samymi sobą, z którego będziemy mogli czerpać siłę i radość. Dla mnie to wszystko brzmiało super. Ale książka super nie jest.

Zacznę może od kwestii dzielenia się przez autorkę swoim doświadczeniem. Przez całą książkę przewijają się ramki zatytułowane „Tobie to łatwo”. W nich autorka udowadnia, że wbrew pozorom jej też nie było łatwo. Pisze na przykład o tym, że nie dostała w domu wzorców szczęścia i nie została wychowana w poczuciu własnej wartości. Wszystko wypracowała sobie sama. No i właśnie. Mam poczucie, że w tym dzieleniu się własnym doświadczeniem chodzi przede wszystkim o pokazanie, jak autorka sobie świetnie poradziła. Zdecydowanie za mało tu bowiem: rozumiem, ja też byłam w tym miejscu. A za dużo: mnie się udało, więc i ty nie szukaj wymówek.

Doświadczeń autorki jest w tej książce zdecydowanie za dużo. Podczas lektury momentami miałam wrażenie, że czytałam autobiografię, nie poradnik. Do historii z życia autorki dochodzą tu bowiem także jej przekonania na różne tematy. Także w kwestii ubioru. I uwaga, swoje przekonania podziela ona z księdzem, którego w książce cytuje.

„Ksiądz Piotr Pawlukiewicz w jednym ze swoich (wcześniej tu przytaczanych) kazań mówi o „mundurkach dziewcząt” - dżinsach. (…) Oczywiście ładnie może być komuś również w dżinsach, jeśli jednak jest to strój codzienny, niezmienny i połączony z szaroburą bluzką „niewidką”, to może faktycznie świadczyć o braku troski o własny wygląd.”

 I jeszcze dwa cytaty, które bardzo „lubię”:

„W przypadku kobiet elementami radosnego celebrowana kobiecości są sukienka i spódnica. Niestety coraz rzadziej można je zobaczyć na ulicach europejskich i północnoamerykańskich miast.”

„Jeśli ubierasz się szaroburo, to nie powiesz mi, że w duszy masz ferię kolorów, radość i pozytywne nastawienie do siebie i świata.”

A jednak fragmenty pouczające nas w kwestii ubioru nie są najgorsze. Najgorsze są te dotyczące seksu. Gdy autorka pisze o „oddawaniu się” kobiet oraz leczeniu w ten sposób własnych kompleksów, nie rozumiejąc, iż kobiety, podobnie jak mężczyźni, mogą w seksie także brać, czerpać przyjemność i zaspokajać własne potrzeby, które wcale nie muszą oznaczać problemów natury psychicznej, już nie chcę czytać tego „poradnika” dalej. Więc może na tym już poprzestańmy. Książki w każdym razie zdecydowanie nie polecam.

Iwona Majewska-Opiełka „Najważniejszy związek, czyli mądra miłość do siebie”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2017

Czytaj więcej »

5 ciekawych okołoliterackich materiałów z sieci, czyli Booknet (73)

Byli prezydenci piszą książki a księgarnie zaczynają sprzedawać kiełbasę…

1. Nagroda Bookera 2018 przyznana. Laureatką Anna Burns za powieść "Milkman"

Prestiżowy konkursy literacki wygrała Anna Burns, którą doceniono za eksperymentalną powieść "Milkman". Pisarka jest pierwszą w historii obywatelką Irlandii Północnej, która została laureatką nagrody Bookera. Jej "Milkman" to powieść poświęcona zamieszkom w Belfaście.

Czytaj dalej >> 

2. Wiesław Myśliwski: "'Patriotyzm' to najbardziej chore słowo w polszczyźnie". Nowa powieść "Ucho Igielne"

- Poza miłością nie ma nic, tylko śmierć. Miłość jest najwyższym stanem mądrości, na jaki stać człowieka. Ona z istoty swojej jest mądrością - mówi Wiesław Myśliwski. "Ucho Igielne", nowa książka dwukrotnego laureata nagrody Nike, ukazała się właśnie nakładem wydawnictwa Znak.

Czytaj dalej >> 

3. Pięć literackich miejsc w Rzymie, które warto odwiedzić

Pięć dni w Rzymie to żart, pięćdziesięciu by było mało. Ale nawet w tak krótkim czasie udało mi się dotrzeć do kilku miejsc, których nie powinien ominąć żaden miłośnik literatury. Wybrałam dla was pięć z nich, a jeśli znacie inne, chętnie o nich poczytam!

Czytaj dalej >>

4. Bill Clinton napisał thriller o lepszej wersji samego siebie. I trzeba przyznać, że mu wyszło

Opozycja straszy prezydenta USA impeachmentem, a Ameryce grozi niebezpieczeństwo w postaci wirusa komputerowego. Jeśli zostanie aktywowany, USA czeka chaos. I tylko Jonathan Lincoln Duncan może temu zapobiec.

Czytaj dalej >> 

5. Niemiecka księgarnia ratuje się przed spadającymi przychodami, sprzedając regionalne pieczywo, kiełbasy i inne produkty spożywcze

Księgarnia z niemal stuletnimi tradycjami działająca w miasteczku Bad Sooden-Allendorf zdecydowała się wprowadzić do swojej oferty pieczywo, kiełbasę i inne regionalne produkty spożywcze. Wszystko po to, by ratować się przed spadającymi przychodami.

Czytaj dalej >>

*****************

Przez cały tydzień śledzę około literackie wydarzenia. Przeglądam prasę i internet. Wyszukuję ciekawe informacje, inspirujące filmiki i ważne rozmowy. Na bieżąco publikuję je na facebookowym fanpage’u. W piątek lądują w postaci „Booknetu” na blogu.

Chcesz być na bieżąco? Polub bloga na Facebooku!

Zdjęcie: Unsplash

Czytaj więcej »

Komiks: Lżejsza od swojego cienia

Każda dobra historia ma punkt zwrotny. I ta także. To moment, w którym bohaterka podejmuje decyzję o tym, że chce żyć. I o tym, że chce rysować.

„Lżejsza od swojego cienia” to bardzo osobista historia. Katie Green stworzyła graficzny pamiętnik, w którym przedstawiła swoją walkę z zaburzeniami odżywiania. Poświęciła na to pięć lat. Zapisała i zarysowała prawie 500 stron.

Opowieść Katie zaczyna się w dzieciństwie. W czasach, gdy poczucie bezpieczeństwa dawały jej drobiazgowe zasady i rytuały. Gdy spokój przynosiły symetria, liczenie i zachowywanie właściwej kolejności rzeczy. To dotyczyło także jedzenia, które musiało być odpowiednio pokrojone, poszczególne składniki dania rozdzielone, a kęsy odmierzone, policzone i we właściwym momencie popite. Ot, małe dziwactwa. Na pozór niezbyt niepokojące. Wszystko wydawało się bowiem idealne. Ciepli, kochający rodzice i cudowne dzieciństwo. Idealnie jednak nie było. A przytyki ze strony szkolnych kolegów najłatwiej było zajeść.

Katie Green niespiesznie odtwarza historię swoich najmłodszych lat i okresu dojrzewania. Jej kluczowym elementem jest, oczywiście, problem z jedzeniem. Powracające naprzemiennie motywy objadania się i głodzenia w pewnym momencie zaczynają męczyć. Jesteśmy jak w pułapce, z której nie sposób się wydostać. Robi się duszno. Chcemy uciec, przerwać koło wydarzeń. Dokładnie tak jak nasza bohaterka. Problem jednak w tym, że to niezwykle trudne…

Dzięki „Lżejszej od swojego cienia” mamy możliwość zajrzeć w serce i umysł osoby zmagającej się z problemami odżywiania. Możemy spojrzeć na nią jej własnymi oczami. Zobaczyć, jak puchnie do ogromnych rozmiarów po zjedzeniu zaledwie jednego normalnego posiłku. Możemy także zaobserwować jej kruchość i to, jak łatwo ją wykorzystać. I skrzywdzić.

Katie Green „Lżejsza od swojego cienia”, Timof Comics

Czytaj więcej »

Powieść: Ostatni z naszych

Tytułowy bohater książki jest dość irytującym młodym mężczyzną. Niektóre z jego tekstów uderzają swoim seksizmem. Wiele zachowań drażni. Jednego jednak nie można mu odmówić: historia jego rodziny jest naprawdę fascynująca.

Werner jako mały chłopiec został adoptowany przez małżeństwo Goodmanów. Któregoś dnia  adopcyjna mama zauważyła na ubrankach chłopca napis: „To dziecko nazywa się Werner Zilch. Nie zmieniajcie mu nazwiska, to ostatni z naszych". Kto wyhaftował wiadomość? Kim byli biologiczni rodzice Wernera? I co się z nimi stało?

Rodzinna historia Zilchów, która na kartach książki zaczyna się w Saksonii w 1945 roku, jest w powieści przepleciona z dziejami dorosłego Wernera. Mężczyznę poznajemy na Manhattanie w 1969 roku i towarzyszymy mu przez dziewięć lat jego życia. Przez niemal dekadę Werner buduje swoją firmę, kocha, zdradza i bogaci się. Przez większość tego czasu brakuje mu informacji o miejscu swojego urodzenia, profesji rodziców, przyczynie, dla której został ich pozbawiony. Przez wiele lat próbował dowiedzieć się czegoś o swojej przeszłości. Bezskutecznie. W końcu, w najmniej oczekiwanym momencie, informacje nadchodzą, ale od osoby, o której nigdy by nie przypuszczał, że może być jakoś powiązana z dziejami jego rodziny.

Przyznaję, że cała historia została przez autorkę bardzo sprawnie wymyślona. W miarę, jak odsłania nam kolejne tajemnice rodziny głównego bohatera, napięcie właściwie wyłącznie rośnie. Pod koniec już nie sposób odłożyć jej na bok. Po przeczytaniu całości odnoszę jednak niestety wrażenie, że poza wzbudzeniem w nas ciekawości, niewiele nam oferuje. Historia jest ciekawa, ale nie porusza i raczej niczego nie uczy.

Nie ma, oczywiście, niczego złego w czytaniu książek dla czystej przyjemności. Z tą lekturą miałam jednak jeszcze inny problem. Niektóre z wątków wydały mi się po prostu mało wiarygodne i przesłodzone. Drażniła też narracja, zwłaszcza ta dotycząca kobiecego ciała. Czy naprawdę młody mężczyzna może użyć określeń typu „napęczniały owoc jej kobiecości”? Myślę, że jednak nie.

Adélaïde de Clermont-Tonnerre, „Ostatni z naszych”, Wydawnictwo Sonia Draga 2018

Czytaj więcej »

8 ciekawych nowości wydawniczych października

fot. unsplash

Połowa października już za nami, także w tym miesiącu nowości wydawnicze lądują na blogu z lekkim opóźnieniem, ale w końcu są. Oto osiem książek, które wydały mi się szczególnie ciekawe.

1. Marcelina Szumer-Brysz, „Wróżąc z fusów. Reportaże z Turcji”, Czarne

Opis wydawcy: Od zawsze w rozdarciu – między Europą i Azją, islamem i świeckością, tradycją i nowoczesnością – również dziś Turcja stoi na rozdrożu. Schedę po ojcu narodu, Mustafie Kemalu Atatürku, do niedawna niepodzielnie królującym w tureckich sercach, przejmuje Recep Tayyip Erdoğan, przez wielu porównywany do złego ojczyma, który rozprawiając się bezwzględnie z politycznymi oponentami, szybko trwoni cywilizacyjne zdobycze swoich poprzedników. Albo – jak uważają inni – przywraca wspaniałą osmańską tradycję i istotę tureckiego ducha, który bez religii i rodziny byłby pusty. Ale Turcja to nie tylko polityka. To również producent święcących międzynarodowe triumfy seriali telewizyjnych, nowy dom tysięcy syryjskich uchodźców, miejsce, w którym środowiska LGBT mają odwagę rozwinąć swoją tęczową flagę, ulubiony cel podróży spragnionych słońca i miłości, być może nowy potentat turystyki religijnej – to tu przecież kiełkowało chrześcijaństwo, tu mieszkali pierwsi święci, apostołowie, a nawet Maryja. Warto zatem wzorem autorki odrzucić stereotypy i spojrzeć w twarz prawdziwej Turcji, która wciąż przyciąga i odpycha, niepokoi i fascynuje.

2. Piotr Sommer, „O krok od nich. Przekłady z poetów amerykańskich”, Karakter

Opis wydawcy: Nowe, rozszerzone wydanie legendarnej antologii przekładów najważniejszych poetów amerykańskich XX wieku. Każdy z poetów – Charles Reznikoff, e.e. cummings, John Berryman, Robert Lowell, Allen Ginsberg, John Cage, Frank O'Hara, John Ashbery, Kenneth Koch, a także nieobecni w pierwszym wydaniu William Carlos Williams, David Schubert i James Schuyler – jest w książce reprezentowany pokaźnym wyborem wierszy, tworzącym niemal osobny tomik. Poszczególne części antologii otwierają reprodukcje obrazów wybitnej amerykańkiej malarki, Jane Freilicher. Książka zawiera też obszerne posłowie tłumacza i autora wyboru, Piotra Sommera.

3. Joanna Kuciel-Frydryszak, „Służące do wszystkiego”, Marginesy

Opis wydawcy: Sprzątały, zmywały, froterowały, prały. Gotowały, cerowały, szyły. Współczuły, przytulały, kochały, ratowały. Ocierały łzy i nosy, bandażowały kolana i składały złamane serca. Bez nich zniknąłby niejeden dom, załamało niejedno życie. Polskie „białe niewolnice” – zapomniana grupa kobiet z najniższej warstwy społecznej z pierwszej połowy XX wieku: niedoceniona, wykorzystywana, upokarzana i przemilczana do dziś. Wiejskie dziewczęta zaczynające służbę najczęściej w wieku lat piętnastu. Pozbawione prawa do urlopu i wypoczynku, na nogach od świtu do nocy. Zarabiające grosze. Zaglądamy do ich kuchennych nyż w eleganckich kamienicach i patrzymy, co robią, gdy mają wychodne, obserwujemy je przy pracy i w sytuacji molestowania, wykorzystywania, a także wtedy, gdy muszą oddać swoje często nieślubne dzieci. Ale praca służącej to mimo wszystko awans i dotknięcie lepszego świata. Dla niektórych służba stanie się epizodem. Inne w rodzinie chlebodawców znajdą przyjaciół i opiekunów. Pierwsza w naszym kraju książka, która opowiada o losach kobiet pracujących w Polsce w charakterze służących. To także opowieść o potrzebie dominacji lepiej urodzonych nad biedakami, o różnicach klasowych, tarciach i o zmieniającym się społeczeństwie.

4. Maya Jasanoff, „Joseph Conrad i narodziny globalnego świata”, Wydawnictwo Poznańskie

Opis wydawcy: Joseph Conrad i narodziny globalnego świata łączy w sobie historię, biografię i relację z podróży. Maya Jasanoff, jedna z najlepiej zapowiadających się historyczek młodego pokolenia, podąża śladami Conrada i historii z jego czterech największych dzieł: Tajnego agenta, Lorda Jima, Jądra ciemności i Nostromo. W wizjonerskim stylu zgłębia życie i czasy Conrada, ukazując dwie burzliwe epoki globalizacji – współczesną i tę z przełomu XIX i XX wieku. Joseph Conrad urodził się na terenie imperium rosyjskiego w 1857 roku jako Józef Teodor Konrad Korzeniowski. W wieku szesnastu lat porzucił Europę Środkową, by zostać marynarzem. W ciągu dwudziestu lat opłynął wszystkie morza świata, po czym zamieszkał na stałe w Anglii i chwycił za pióro. Obserwował wzbierający, nastawiony na rywalizację „nowy imperializm”, który panoszył się w niemal każdym zamieszkanym zakątku naszego globu. Przyglądał się również z bliska miejscom położonym „o trzysta mil od wszelkich poczt i telegrafów”. Widział hipokryzję, stojącą za najważniejszymi ideałami Zachodu. W tej wykraczającej poza ramy gatunkowe, porywającej intelektualnie i głęboko ludzkiej publikacji wyruszamy z autorką w podróż do mrocznego jądra Conradowskiego świata – a stamtąd prosto do naszego własnego jądra ciemności.

5. Wiesław Myśliwski, „Ucho Igielne”, Znak

Opis wydawcy: Ucho Igielne to poruszająca medytacja nad ludzkim losem, pamięcią i historią, zagadkowością intymnych relacji, a przede wszystkim nad tajemnicą spotkania młodości i starości. W powieści Myśliwskiego jak w lustrze odbija się kawał polskiej historii ze wszystkim, co w niej dramatyczne, bolesne, przemilczane i niewypowiedziane. Przede wszystkim jednak jest to rzecz o tym, jak upływający czas odciska piętno na ludzkim doświadczaniu siebie i świata. Piękna, głęboka literatura, w której przenikliwość obserwacji i swoista czułość wobec człowieka splatają się z wymiarem symbolicznym. 

6. Tomek Michniewicz, „Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata”, Wydawnictwo Otwarte

Opis wydawcy: Siedem podróży w czasie. A ponieważ czas dany nam jest jako pamięć, będzie to siedem podróży przez siedem pamięci siedmiu zwykłych ludzi. Niby ten sam świat i te same czasy, ale widziane z różnych perspektyw – mieszkańca Ugandy, USA, Kolumbii, Indii, Finlandii, Zimbabwe i Japonii. Siedem opowieści zwykłych ludzi o problemach, wyzwaniach, szansach i możliwościach. Ich zestawienie uświadamia, jak wiele zależy od tego, czy miało się szczęście urodzić się tu, a nie gdzieś indziej. Siedem ludzkich historii i jedna próba odpowiedzi na pytanie, po co to wszystko. Najnowsza książka nagradzanego reportażysty Tomasza Michniewicza to niezwykłe połączenie zapisu osobistych historii i wnikliwego spojrzenia na globalne problemy współczesnego świata. Autor w niezwykle plastyczny i wiarygodny sposób pokazuje świat takim, jak widzą go bohaterowie, zmuszając do refleksji nad kondycją człowieczeństwa.

7. Ryszard Kapuściński, „Jeszcze dzień życia”, Agora

Opis wydawcy: Ten kultowy reportaż to głos przeciw wszelkiej wojnie. Ryszard Kapuściński nazywał go swoją pierwszą prawdziwą książką. Wojnę domową w Angoli, tuż przed uzyskaniem przez ten kraj niepodległości 11 listopada 1975 r., reporter opisuje przez pryzmat doświadczeń indywidualnych swoich bohaterów i własnych. To książka bardzo osobista. Nie tyle o samej wojnie, ile o zagubieniu w chaosie, bezsensowności ponoszonych ofiar, niepewności jutra.

8. Marta Handschke, „Brzuch matki boskiej” Czarne

Opis wydawcy: Cztery pokolenia kobiet na życiowym szlaku od poleskiej wsi Gęś po rybacką Ustkę. Szlaku krętym, wyboistym, brukowanym tęsknotami za lepszym życiem – na wskroś kobiecymi i brzemiennymi w skutki niczym okrągły jak jabłko brzuch Matki Boskiej.

Czytaj więcej »

Booknet (72): 5 ciekawych okołoliterackich materiałów z sieci

1. Milczenie kobiet. Joanna Ostrowska w Radiu Książki o przymusowej pracy seksualnej w czasie II wojny światowej

Przez lata na ten temat milczano. Nie rozmawiano o kobietach, które zostały zmuszone, by zostać prostytutkami w obozach koncentracyjnych. Joanna Ostrowska postanowiła przerwać milczenie. Dlaczego temat, który porusza, przez lata był w Polsce spychany na margines?

Posłuchaj >>

2. Uber – z okazji premiery najnowszej powieści Murakamiego – po raz pierwszy dostarczał książki.

11 października mieszkańcy Warszawy mogli zamówić w aplikacji Uber Eats najnowszą powieść Harukiego Murakamiego, jednego z najbardziej znanych japońskich pisarzy, wielokrotnie wymienianego wśród potencjalnych kandydatów do Nagrody Nobla.

Przeczytaj >>

3. Ponad 130 książek z legalnych źródeł dostępnych dla każdego! Ruszyła kolejna odsłona projektu Kultura Na Widoku

Ponad 130 książek, w tym biografie Lema, Gombrowicza i Komedy, a także powieści Miłoszewskiego, Krajewskiego i Chmielarza, reportaże Hanny Krall, poezje Grochowiaka, Foksa i Białoszewskiego oraz wiele innych literackich perełek, znaleźć można na instalacjach, plakatach i citylightach w całej Polsce. To kolejna odsłona akcji Kultura Na Widoku organizowanej przez Legalną Kulturę.

Czytaj dalej >>

4. Mężowski szew. Przeczytaj opowiadanie Carmen Marii Machado o pierwszym seksie, mężu i synu

Są dwie zasady: nie może skończyć w środku i nie może dotykać mojej zielonej wstążki. Spuszcza się na ziemię - pac-pac-pacając jak pierwsze krople deszczu.

Czytaj dalej >> 

5. Jakieś dziwki z wojennego burdelu. U nas to wciąż temat tabu, niemal wszyscy udawali, że mnie nie słyszą

Ciągle to słyszałam. Że to prostytutki, szmaty, dziwki, element. Że po co komu to potrzebne. Co to niby za cierpienie, gdy prostytutka przedwojenna trafia podczas wojny do burdelu?

Czytaj dalej >>

*****************

Przez cały tydzień śledzę około literackie wydarzenia. Przeglądam prasę i internet. Wyszukuję ciekawe informacje, inspirujące filmiki i ważne rozmowy. Część na bieżąco publikuję je na facebookowym fanpage’u. W piątek, zebrane i uzupełnione o dodatkowe materiały, lądują w postaci „Booknetu” na blogu.

Chcesz być na bieżąco? Polub bloga na Facebooku!

Zdjęcie: Unsplash

Czytaj więcej »

Booknet: Literacki przegląd tygodnia (71)

1. Za kilka lat wiersze Herberta, Miłosza i Szymborskiej nie będą zrozumiałe

Większość młodzieży, nauczycieli, studentów nie jest zainteresowana dodatkowym wysiłkiem. Chcemy pomóc tym, którym zależy. To oferta dla elity – mówi Józef Maria Ruszar, filolog i filozof, twórca Warsztatów Herbertowskich.

Przeczytaj wywiad >> 

2. Koniec „Zeszytów Literackich”. W grudniu 2018 roku ostatni numer kwartalnika
Kierownictwo kwartalnika „Zeszyty Literackie” zapowiedziało, że czasopismo znika z rynku, a ostatni numer pojawi się w sprzedaży w grudniu 2018 roku. Powodem zamknięcia tytułu są kłopoty finansowe, na łamach „Zeszytów Literackich” publikowali m.in. Stanisław Barańczak, Josif Brodski, Czesław Miłosz i Zbigniew Herbert.

Czytaj dalej >>

3. Czy wśród powstańców warszawskich byli geje? Na sto procent. Czy uprawiali seks? Przecież byli normalni!

W Milanówku jest ponad 5 tysięcy teczek z informacjami o gejach przed wojną. Stamtąd zaczerpnąłem historię Polaka Bladego Piotrusia i Żyda Chaimka, gejów, którzy współżyli z mężczyznami poznawanymi na pl. Trzech Krzyży, a potem ich szantażowali.

Czytaj dalej >> 

4. Jean-Claude Arnault skazany na dwa lata za gwałt. Sprawa, która zniszczyła Literacką Nagrodę Nobla

72-letni fotograf, mąż członkini Akademii Szwedzkiej - gremium, które przyznaje Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury - został skazany na dwa lata więzienia za gwałt. Jego przestępstwo ujawnił dziennik "Dagens Nyheter".

Czytaj dalej >> 

5. Klient wygrał w loterii księgarnię. Teraz sam będzie sprzedawał książki

Walijska para księgarzy postanowiła udać się na wcześniejszą emeryturę, a swoją księgarnię oddać w drodze losowania jednemu z klientów. Szczęściarzem okazał się pochodzący z Holandii 30-letni Ceisjan van Heerden. Teraz on sam będzie mógł sprzedawać książki.

Czytaj dalej >> 

6. Ruszyły zdjęcia do serialu o Chyłce na podstawie książek Remigiusza Mroza. Znamy obsadę

We wrześniu ruszyły zdjęcia do ekranizacji książek Remigiusza Mroza o słynnej mecenas Joannie Chyłce. Na zlecenie TVN powstaje siedmioodcinkowy serial na podstawie powieści „Zaginięcie”. Premiera została zaplanowana na połowę listopada. Rolę głównej bohaterki zagra Magdalena Cielecka.

Czytaj dalej >> 

7. Elle Fanning i Ben Foster w ekranizacji „Galveston”. Zobacz zwiastun filmu na podstawie powieści Nica Pizzolatta

Na tę produkcję czekają z pewnością wielbiciele Nica Pizzolatta. Zanim amerykański autor związał się z branżą filmową i stworzył serial „True Detective”, zajmował się pisaniem prozy.  Jego jedyna powieść, „Galveston”, doczekała się wreszcie ekranizacji. W sieci pojawił się właśnie pełny zwiastun filmu.

Czytaj dalej >> 

8. Fajna akcja!

Masz niepotrzebne Ci książki? Chcesz wesprzeć nimi innych? Zamów naszego darmowego kuriera i przekaż literaturę na projekt www.poczytajmi.pl.

Sprawdź >> 

9. 30 lat różnicy. Wielka i trudna miłość Osieckiej i Giedroycia

"On ją uwodzi. A ją uwodzi to, że ona uwiodła jego. Cecha narcyzów - uwodzi ich to, że oni uwodzą. Kochają się w tym, że potrafią kogoś wyjątkowego zdobyć". Rozmowa z Manuelą Gretkowską, pisarką, autorką książki "Poetka i książę" o miłości Osieckiej i Giedroycia

Czytaj dalej >> 

*****************

Przez cały tydzień śledzę około literackie wydarzenia. Przeglądam prasę i internet. Wyszukuję ciekawe informacje, inspirujące filmiki i ważne rozmowy. Część na bieżąco publikuję je na facebookowym fanpage’u. W piątek, zebrane i uzupełnione o dodatkowe materiały, lądują w postaci „Booknetu” na blogu.

Chcesz być na bieżąco? Polub bloga na Facebooku!

Zdjęcie: Unsplash

Czytaj więcej »